Φραπέ και τάβλι, χαρτζιλίκι κι ανεργία, φτάνει μόνο η παραλία;

Εδώ και πολλές μέρες, αρκετά πριν αντιδράσει το ΠΑΣΟΚ και η Παπαρήγα, οι «βολεμένοι» αυτής εδώ της χώρας - κατασκευαστές, διασκεδαστές, δημοσιογράφοι, κ.α. - έχουν «ανοίξει» μια συζήτηση στην πιο «αθώα» ερμηνεία των κινήτρων τους, ή αβαντάρουν ευθέως την αποχή, για τις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου 2009.

Με την αποχή, προτιμώντας τις παραλίες, ο κόσμος θα εκφράσει έμπρακτα τη δυσαρέσκεια του στο απαξιωμένο πολιτικό μας σύστημα και στους πολιτικούς. Η πολιτική αδυνατεί πλέον να συγκινήσει, να κινητοποιήσει, να βοηθήσει τον απλό κόσμο, δεν νοιάζεται για αυτόν, μόνον για την πάρτη της νοιάζεται, μας λένε ξανά και ξανά, ξεκάθαρα ή «ύπουλα», ενώ μας παρουσιάζουν υποστηρικτικές για αυτήν την άποψη δημοσκοπήσεις και ρεπορτάζ…

Μάλιστα!

Δηλαδή, μας λένε ότι στην ιστορία της ανθρωπότητας, εδώ και χιλιάδες χρόνια, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, στην Ελλάδα παλιότερα, κόσμος επαναστατεί και σκοτώνεται, κόσμος βασανίζεται, κόσμος εξορίζεται, κόσμος εκβιάζεται, κόσμος αγωνίζεται διαδηλώνοντας στους δρόμους και στις πλατείες, απαιτώντας ελευθερία, δημοκρατία, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, κόσμος παλεύει μέσα από τη συμμετοχή και την κάλπη, για μια καλύτερη ζωή, για αυτόν, για τα παιδιά του, για τα εγγόνια του, έτσι, για ένα βίτσιο, για μια πλάκα! Λες και είναι βίντεο γκέιμ!

Στην πολιτική, στον αθλητισμό, σε κάθε πτυχή της ζωής μας, όπως δείχνει η ιστορία, όπως δείχνουν οι ζωές μας κάθε μέρα, τον κόσμο τον κτίζουν ή τον γκρεμίζουν, τον επηρεάζουν, αυτοί που τον συνδιαμορφώνουν. Αυτοί που βγαίνουν στο γήπεδο να παίξουν μπάλα, να ανατρέψουν αποτελέσματα, να πάρουν νίκες και πρωταθλήματα…

Αν δεν έμπαιναν, αν δεν επαναστατούσαν, αν δεν άλλαζαν το παιχνίδι της ιστορίας οι «ανώνυμοι» άνθρωποι, δε θα υπήρχε ο χρυσός αιώνας του Περικλή, δε θα γινόταν η γαλλική επανάσταση, δε θα υπήρχαν συνδικάτα, δε θα υπήρχαν εργατικά δικαιώματα, δε θα υπήρχε καν η δυνατότητα να καλαμπουρίζουμε τώρα, για τον αν θα πάμε παραλία ή κάλπη!

Αν διαφωνούμε με τα όσα έκανε αυτή η κυβέρνηση για αυτόν τον τόπο τα τελευταία χρόνια, ο μόνος τρόπος για να την αντιπαλέψουμε έμπρακτα είναι όχι απλώς να πάμε να ψηφίσουμε, αλλά και να μην ρίξουμε στην κάλπη άκυρο ή λευκό…

Να πάρουμε θέση!

Αν θέλουμε να έχουμε φωνή στην ΕΕ, που επηρεάζει το 80% περίπου των εθνικών μας κατευθυντήριων γραμμών, σε κάθε κυβερνητική πρωτοβουλία που έχει σχέση με τη ζωή μας, τότε ψηφίζουμε, τότε ενώνουμε τη φωνή μας με τις φωνές των πολιτών της υπόλοιπης Ευρώπης…

Αν θέλουμε καλύτερη διαχείριση των κοινοτικών πόρων, περισσότερες και καλύτερες δουλειές, για τους άνεργους, τότε όχι απλώς ψηφίζουμε, αλλά καταψηφίζουμε την κυβέρνηση, παίρνουμε θέση…

Αν θέλουμε να ορίζουμε εμείς τις τύχες μας, να επηρεάζουμε, να ελέγχουμε εμείς τους πολιτικούς που μας εκπροσωπούν και όχι οι μιντιάρχες, ή οι λεφτάδες, τότε ψηφίζουμε…

Αν κατεβάζουμε μπινελίκια για την κατάσταση των νοσοκομείων μας, για τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, για τις παιδικές χαρές, για τα πάρκα, για τους αθλητικούς χώρους που χρειαζόμαστε και δεν έχουμε στη γειτονιά μας, ή στην πόλη μας, τότε ψηφίζουμε…

Αν θέλουμε να αναπνέουμε καθαρότερο αέρα, αν θέλουμε μια θέση εργασίας με βάση την αξία μας και όχι, ή, όχι μόνο τις γνωριμίες μας, τότε ψηφίζουμε!

Αν δε θέλουμε να είμαστε απλώς χειροκροτητές πολιτευτών, καλλιτεχνών, αφεντικών, αρχηγών και άλλων, τότε ψηφίζουμε…

Αν δε θέλουμε οι δημοσκοπήσεις να αντικαταστήσουν τις εκλογές και τους πολίτες, τότε ψηφίζουμε…

Αν δε θέλουμε να μας περνούν για χάνους, ή να μας προσφέρουν μόνο τάβλι, φραπέ, χαρτζιλίκι και ανεργία, τότε ψηφίζουμε την Κυριακή 7 Ιουνίου 2009.

Αμέτρητοι οι λόγοι, για τους οποίους πάμε πρώτα κάλπη και μετά παραλία ή εκδρομή, το τριήμερο των ευρωεκλογών…